USG tarczycy

To badanie przy pomocy ultradźwięków – aparat wysyła impuls ultradźwiękowy i wychwytuje odbite echo.

Różne narządy w różny sposób odbijają ultradźwięki, dlatego możemy otrzymać przekrój przez fragment ciała widoczny na monitorze– w tym wypadku przez tarczycę i otaczające narząd, wykryć nieprawidłowe zmiany.

Dzięki temu możemy stwierdzić:

• Jakiej wielkości jest tarczyca (norma objętości tarczycy u kobiet 18 ml u mężczyzn 25 ml)
• Jaki jest miąższ tarczycy – czy taki jak powinien (mówimy normoechogeniczny) czy też nieprawidłowy
• Jeżeli bardziej lub mniej odbija ultradźwięki mówimy hypoechogeniczny (hipoechogeniczny) lub hyperechogeniczny (hiperechogeniczny)
• Jeżeli jest nieprawidłowy – czy dotyczy to całej tarczycy czy tylko drobnych fragmentów (mówimy wtedy, że miąższ jest niejednorodny)
• Czy istnieją w tarczycy obszary, zmiany (ogniska) wyraźnie wyróżniające się od otaczającego miąższu tarczycy – jeżeli tak – zazwyczaj są opisywane jako guzki (patrz komentarz niżej).
• Jeżeli fragment tarczycy w ogóle nie odbija ultradźwięków (obszar bezechowy) jest to najczęściej płyn (cysta, torbiel tarczycy)jeżeli wybitnie odbija i przesłania resztę narządu – jest to najczęściej zwapnienie

Nowoczesne aparaty umożliwiają uzyskanie dodatkowych informacji o przepływie krwi w interesującym nas fragmencie narządu (patrz badanie metodą Dopplera) jego właściwościach mechanicznych (elastografia) i obecności mikrozwapnień. Znaczenie tych metod przybliżono w rozdziale „podejrzane” guzki.