Historia zabytkowej willi

Klinika mieści się z zabytkowej wilii z 1900 roku. Wybudował ją Hubert Wille, inżynier, zarządca znajdującej się nieopodal fabryki Beckera (produkowała wyroby wełniane i jedwabne). Zamieszkał tam razem z żoną Emilią (z domu Werdoni) i urodzoną w 1895 roku córką Alicją. Po śmierci Huberta Willego (w lutym 1924 roku) mieszkała tam jego żona Emilia oraz córka Alicja Wille-Szatagin, pianistka, absolwentka konserwatorium w Petersburgu. Alicja jeszcze w czasie pierwszej wojny światowej w 1917 wyszła za mąż za carskiego oficera Aleksandra Szatagina. Kiedy trzy miesiące później wybuchła rewolucja, mąż musiał się ratować ucieczką do Anglii. Małżonkowie już nigdy się nie zobaczyli. Z kolei Alicja Wille-Szatagina po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracowała jako nauczycielka muzyki, uczyła gry na fortepianie w Prywatnym Instytucie Muzycznym sióstr Frankiewicz. Po II wojnie światowej – aż do emerytury w 1975 roku Alicja Wille Szatagina pracowała też w upaństwowionej Szkole Muzycznej. Wielu białostoczan pamięta też wille przy Parkowej 6 – jako miejsce gdzie chodzili na prywatne lekcji muzyki u prof. Szataginowej. Jednak okres po wojnie – to niedobry czas dla willi przy Parkowej. Do budynku dokwaterowywani zostają przypadkowi mieszkańcy: rodzina wojskowego, lekarz, ale też robotnica z fabryki. Alicja mieszka na parterze, wraz ze służącą aż do śmierci w 1984 roku. O dom nikt nie dba. Powoli popada w ruinę. Kiedy państwo Tomaszewscy kupują kamienicę w 1989 roku, budynek nie nadaje się już do użytku. Przez kolejne pięć lat pod okiem konserwatora Tomaszewscy prowadzą remont: wymieniają stropy, stolarkę okienną i drzwiową, a przede wszystkim remontują dach: kładą nową konstrukcję i poszycie.

W 1994 roku Klinika otwiera się dla pacjentów. W 1995 roku państwo Ewa i Janusz Tomaszewscy „za uratowanie willi z 1900 roku w Białymstoku przy ulicy Parkowej 6 oraz przeprowadzenie prac remontowych i konserwatorskich połączonych z adaptacją na klinikę położniczą” otrzymują nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki i Generalnego Konserwatora Zabytków za najlepszego użytkownika obiektu zabytkowego.